Bedrijfsoverdracht is een echte uitdaging voor onze Vlaamse ondernemers. Bijna 60.000 kmo’s met een bedrijfsleider van 55 jaar of ouder staan de komende jaren voor een generatiewissel. Maar in meer dan de helft van die ondernemingen geven de kinderen aan de zaak niet voort te zetten. Die bedrijven moeten kiezen: stoppen of een overnemer zoeken. De zoektocht naar een geschikte overnemer is niet altijd makkelijk. UNIZO sprak met Wim Verhoeven die drie jaar geleden zijn bedrijf Decoline overliet aan een investeringsgroep.
Géén wissel van de wacht
In 2012 – Verhoeven is dan 55 jaar – begint hij na te denken over de toekomst van het bedrijf. “Door die constante groei voelde ik me steeds meer manager dan ontwikkelaar. En was ik hiervoor wel de meest geschikte persoon? We hebben dan een externe CEO aangetrokken voor het algemeen beleid. Maar dat was geen succes en een paar jaar laten hebben we het roer terug om moeten gooien. Ik kwam weer volledig aan boord en had veel werk om recht te zetten wat fout was gelopen. Maar ik was ondertussen weer ouder en het vraagstuk van de opvolging werd dus steeds pertinenter.”
Op dat moment probeert Verhoeven zijn beide kinderen warm te maken voor het familiebedrijf. “Mijn dochter bijvoorbeeld zetelde na haar studie in de raad van advies van het bedrijf. Maar ik merkte al vrij snel dat de échte interesse en de intrinsieke drive ontbrak. Dat is jammer, maar dat moet je accepteren. Ondertussen hebben ze alle twee elders een mooie carrière uitgebouwd.”
Moeizaam traject naar de bedrijfsovername
Eens de opvolging door de kinderen definitief van de baan is, verkent Verhoeven de piste van een overname van Decoline. “Ik was ondertussen 60 jaar en voelde mijn energie afnemen. En ook ons personeel was bezorgd over de continuïteit van het bedrijf. Het werd dus hoog tijd om een versnelling hoger te schakelen. Ik nam contact op mei een externe deskundige voor de opstart van een overnametraject. Mijn doel was om de toekomst van het bedrijf als volwaardige onderneming te verzekeren en ook garanties voor het personeel te krijgen.”
En dat blijkt ook meteen het grote struikelblok voor een overname door een buitenlandse producent. “We voerden gesprekken met verschillende grote firma’s. Maar telkens bleken ze vooral interesse Ie hebben in onze klantenportefeuille en de rest Ie willen afstoten. Wat zij omschreven als ‘het optimaliseren van de synergiën’ bleek in de meeste gevallen gewoon een sanering. En dat was voor mij een duidelijke no-go. Later hadden we ook nog contacten met onze Belgische sectorgenoten. Maar die concullega’s hadden vooral interesse in ons businessmodel. En voor de meeste van hen waren we ook gewoon te groot. Zij durfden het risico van een overname niet aan. Dus viel het hele traject na verloop van tijd stil.”
Verankeren via vastgoed
Net als Verhoeven denkt voor eeuwig en drie dagen als CEO te moeten aanblijven, raakt de overname toch weer in een stroomversnelling. “Ik raakte via-via in contact met een investeerder die al verschillende bedrijven in de maakindustrie in zijn portfolio had. Hij was op zoek naar een overname in een andere sector. Ik had er een goed gevoel bij en we zetten vrij snel een stap verder. Samen met enkele andere investeerders had hij de investeringsvennootschap Renardmont opgericht en het was met hen dat we uiteindelijk in zee zouden gaan.”
En die nieuwe investeringsgroep blijkt wél interesse te hebben in het hele pakket. “Die andere kandidaten wilden de boel hier zo snel mogelijk sluiten. Maar mijn bedoeling was om Decoline in Pelt te behouden, ook al zat het bedrijfsgebouw in een andere vennootschap dan de bedrijfsactiviteiten. Oorspronkelijk was ik van plan om het vastgoed uit de overname Ie houden en hel bedrijfspand te verhuren aan de nieuwe eigenaar. Maar door mijn vrouw ben ik van gedacht veranderd. Zij overtuigde me dat het beter was om het gebouw mee te verkopen. Want door het verwerven van het vastgoed zou de overnemer ook een investering in de huidige locatie doen. En dat bleek de sleutel om hel bedrijf – letterlijk – lokaal te verankeren.”
Waarde en prijs
Het is een ijzeren wet bij bedrijfsovernames: waarde is niet hetzelfde als prijs. “Tijdens de due diligence – het boekenonderzoek – wordt het hele bedrijf doorgelicht. Maar ik ben fier te zeggen dat bij ons alles klopte. De bepaling van de waarde en van de overnameprijs is natuurlijk een complex gegeven. Als eigenaar zie ik vooral de waarde van de activa. Maar een overnemer kijkt naar het rendement en gebruikt een bepaalde multiplicator om zijn prijs te bepalen. Uiteindelijk zijn we eind 2019 tot een overeenkomst gekomen waar beide partijen zich in konden vinden.”
Expertise behouden
Verkoopcontract getekend? Dan stopt het meestal voor de overlater. Maar niet in dit geval. De nie uwe eigenaar liet de kennis en ervaring van Verhoeven niet gaan en vroeg hem om in de raad van bestuur te zetelen. “Tot begin 2020 heb ik nog als CEO gewerkt en de voorbije 3 jaar was ik inderdaad actief als bestuurder. En onlangs vroegen ze om er nog eens 3 jaar bij te doen. Daar ga ik met plezier op in, al is er wel een hoofdstuk afgesloten. Ik ben nu op een andere manier bij het bedrijf betrokken en kan het ook meer loslaten. Daarnaast heb ik ook nog een vastgoedmaatschappij, dus ik blijf wel actief bezig.”
Vandaag gaat het nog altijd heel goed met Decoline. “De uitbraak van corona was voor iedereen schrikken, maar die hele periode heeft ons achteraf gezien de wind in de zeilen gegeven. Zowel 2021 als 2022 waren heel goede jaren. Dat mijn vrouw en ik het bedrijf naar een veilige haven gebracht hebben, geeft ons een goed gevoel. We nemen nu ook de tijd om te doen waar we vroeger niet aan toe kwamen: reizen. Dat hopen we de komende jaren dus nog veel te kunnen doen.”
